زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

عبدالله مهری





ابوخداش عبدالله بن خداش مَهْری، صحابی امام صادق، امام کاظم و امام جواد (علیهم‌السّلام) که بعضی از رجال‌نویسان او را فردی ضعیف و غالی، و بعضی هم او را ثقه دانسته‌اند.


۱ - معرفی اجمالی



ابوخداش عبدالله بن خداش مَهری بصری، صحابی امام صادق، امام کاظم و امام جواد (علیهم‌السّلام) بود و از امام کاظم (علیه‌السّلام)،
[۴] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸۰.
و صالح بن عبدالله خثعمی و علی بن اسماعیل روایت کرده و حسن بن علی بن بنت، الیاس وشّاء، یوسف بن سخت، صفوان بن یحیی و سلمة بن خطاب از او روایت کرده‌اند. بعضی از رجال‌نویسان او را فردی ضعیف و غالی، و بعضی هم او را ثقه دانسته و گفته‌اند که وی اظهار کرده که در عمرش با هیچ کافری مصافحه نکرد و با قضات و حکام ارتباطی نداشته و همیشه غسل جمعه می‌کرده و از مصرف دارو پرهیز کرده است. کشّی علت نامیدن او به مهری را، منصوب بودن او به محله مهره در بصره می‌داند.
به گفته مامقانی، منشا ضعف در ابوخِداش، اتهام غلوّ به او از طرف بعضی از قدماست البته نمی‌شود به این‌گونه اتهامات که بعضی مانند نجاشی به بعضی از افراد وارد کرده‌اند، اعتنایی کرد، زیرا بسیاری از چیزهایی که امروزه از ضروری مذهب تلقی می‌شود، در نزد آنان غلو و ارتداد محسوب می‌شده است، از این رو وثاقت ابوخداش و صحت احادیث او اقوی به‌نظر می‌رسد.
[۱۱] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸۰.
آیت‌الله خوئی او را با عبدالله بن خراش منقری دو نفر می‌داند. اثر او کتابی حدیثی است که سلمة بن خطاب آن را نقل کرده است.
[۱۶] اعلمی، محمدحسین، دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۱۲، ص۲۹۹.


۲ - پانویس


 
۱. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۲۲۵.    
۲. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۵۵.    
۳. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۴۰۸.    
۴. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸۰.
۵. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۷۴۵.    
۶. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۳۵۸.    
۷. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۱۹۰.    
۸. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۴۸۳.    
۹. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۲۸.    
۱۰. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفه الرجال، ص۷۴۵.    
۱۱. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸۰.
۱۲. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۱۹۲.    
۱۳. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۲۸-۲۲۹.    
۱۴. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۷، ص۲۸.    
۱۵. تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۶، ص۳۲۹.    
۱۶. اعلمی، محمدحسین، دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۱۲، ص۲۹۹.
۱۷. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۴۴.    
۱۸. حسینی تفرشی، سید مصطفی، نقد الرجال، ج۳، ص۱۰۲.    
۱۹. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۱۹۹.    
۲۰. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۵۰.    
۲۱. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۲۵۳.    


۳ - منبع



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۸۹، برگرفته از مقاله «عبدالله مَهْری».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.